NIEOKAZAŁE BIURKO KOPERNIKA

Czasem zdarza się sytuacja, w której zgłasza się do mnie klient/instytucja, która potrzebuje czegoś "na wczoraj". Tak było również i tym razem. Miałem w tempie super ekspresowym oraz w bardzo okrojonym budżecie wykonać "atrapę" pulpitu skryby, który miał ostatecznie uzupełnić wystawę w "pewnym muzeum okręgowym".  Największym problemem okazał się termin wyśrubowany do granic możliwości oraz słaby kontakt z odbiorcą, a także niezdecydowanie połączone z brakiem jasnych wytycznych co do detali. Całość konstrukcji musiała zostać wykonana z materiałów dostępnych w składach budowlanych. Niestety, czas nie pozwalał na pozyskanie wysezonowanego drewna i przygotowanie z niego odpowiednich desek, które nie pękałyby i nie paczyły się. Cóż było robić! Skoro nie ma się tego co lubi, to i klejonka świerkowa musi wystarczyć. Próbowałem tłumaczyć, że stykowe klejenie drewna jest jak najbardziej historyczne i potwierdzone w zabytkach pasujących do epoki, ale Odbiorca i tak niestety marudził i wybrzydzał. Co dziwne, ażurowe okienko z boku wycięte w sklejce oraz całkowicie niehistoryczny zawias otwierający klapę nie przeszkadzał. Podejrzewam, że gdybym użył płyty stolarskiej, czyli takiej samej klejonki, ale po wierzchu oklejonej sklejką - zupełnie niehistorycznej, za to o jednolitym usłojeniu, pewnie by się spodobało.
 Teraz chwila na rozważania "co by było gdyby". Gdybym posiadał więcej czasu i funduszy pokusiłbym się o wklejenie dekoracyjnie rzeźbionych listew na krawędziach. Od tyłu wyciąłbym jakiś motyw heraldyczny, ewentualnie większy ażur, wstawił kute zawiasy. Ahh może następnym razem...

PIETA SKOCZYLASA

Dalsze doskonalenie swojego warsztatu poprzez kopiowanie dzieł mistrzów. Zmierzyłem się jakiś czas temu z kolejnym drzeworytem Władysława Skoczylasa nazywanym "Pietą w winogrodzie" z 1928 roku. 

Wymiary oryginału to 32,4 cm x 23 cm. W mojej wersji pilśnioryt ma 29,7 cm x 21 cm.

GRAFICZNY WYSYP

Dłuższa przerwa na blogu wcale nie oznaczała przestoju projektów. Prace nabrały rozpędu oraz uzyskały wreszcie jasny cel, który postanowiłem wytrwale realizować. Tym celem jest ubieganie się o członkostwo w Stowarzyszeniu Twórców Ludowych. Chcę ubiegać się o zarejestrowanie mnie jako grafika ludowego - "świątkarza obraźnika". Jednak aby móc starać się o to członkostwo, najpierw muszę wykazać się dorobkiem prac o charakterze i tematyce ludowej. Następnym krokiem jest zorganizowanie wystawy i nawiązanie kontaktu z działem etnograficznym muzeum w celu wystawienia opinii czy moja "działalność" jest regionalna i uzasadniona. Tak więc rozpocząłem intensywne prace.

Moja odbitka z lewej i oryginał W.Skoczylasa z prawej.
 

Pierwszą zrealizowaną grafiką była praca Władysława Skoczylasa z 1916 r. pt. "Trójca Święta". W oryginale jest to drzeworyt w nadal dla mnie nieosiągalnym rozmiarze 12,9 x 9,1 cm. Moja wersja została wykonana techniką pilśniorytu w wymiarach 29,5 x 21 cm.

Moja wersja "Oblicza Chrystusa" z prawej.

Następnie na warsztat trafił drzeworyt z Lwowskiego zbioru Józefa Gwalberta Pawlikowskiego. Drzeworyt przedstawiający oblicze Chrystusa wykonany przez nieznanego twórcę, datowany na ok. 1850 r. Jego wymiary to 35,7 x 28,5 cm.
Ja wykonałem go w technice linorytu o wymiarach 19 x 16 cm. Przyznam szczerze, że celowo nie starałem się o wierne skopiowanie przedstawienia. Wykonałem go, ponieważ testowałem dwa nowe narzędzia w warsztacie: rylec grawerski do drzeworytu sztorcowego - za pomocą którego wykonałem cienkie linie na policzkach; furkadełko, czyli malutka wiertarka ręczna, zwana również wiertłem Archimedesa. To drugie narzędzie służyło mi do wykonania za pomocą mikrowierteł malutkich okrągłych otworów, których nie da się wykonać dłutem. Za jego pomocą wykonałem kropkowaną fakturę tła. 
 

Furkadełko i rylec grawerski firmy ANTILOPE oprawiony w rękojeść do drzeworytu NAREX.

Trzecia praca to już autorskie przedstawienie obrazu "Piotrkowskiej Pani Ocalenia" należącego do parafii Nawiedzenia N.M.P. w Piotrkowie Trybunalskim. Jest to najstarsze (z gotyckim rodowodem) przedstawienie Maryjne w Piotrkowie. Obraz ten przechodził ciekawe losy, a jego przydomek odnosi się również do sytuacji, gdy w 1999 r. został odnaleziony w zapomnianym przykościelnym garażu w stanie agonalnym i trafił już na kupę śmieci przeznaczoną do utylizacji. Jedynie czujność ks. Romana Czermańskiego uchroniła go przed spaleniem. Ksiądz postanowił poradzić się konserwatorów w kwestii tego obrazu, z którego płatami schodziło trzydzieści warstw późniejszych przemalowań (zasłaniających pierwotną, najstarszą wersję) (Cała historia w linku). Moja grafika wykonana tym razem w technice pilśniorytu o wymiarach 29,5 x 21 cm, różni się od oryginalnego przedstawienia zastosowaniem znanego już z poprzednich prac "chmurkowania", a także autorską interpretacją tła. Na bardzo zniszczonym oryginale na złotym tle można dostrzec, doszukać się, słabo widocznego powtarzalnego motywu roślinnego (szczególnie po lewej stronie), który postanowiłem zaakcentować w swojej grafice. 

To nadal nie koniec intensywnych prac, bo na dokończenie czekają jeszcze trzy grafiki, a kilka innych jest w planach.

MIKOŁAJKOWY DYNGS DO KSIĄŻKI

Zrobiłem taki "dyngs" (nie wiem jak go nazwać) wykonany z drewna czereśni nakładany na kciuk, który umożliwia wygodne czytanie książki jedną ręką.

Zdaje sobie sprawę że nie wszystkim książkoholikom przypadnie do gustu taki gadżet i mogą uznać go za zbędny, ale tak to już jest z takimi "dyngsami".

PILŚNIORYT

Po kilkumiesięcznej przerwie czas odświeżyć trochę bloga. 

Chciałbym podzielić się wrażeniami i efektem eksperymentu graficznego z nowym podłożem. Płyta pilśniowa średniej gęstości znana również jako MDF (Medium density fibre-board). Płyta taka jest wykonana z sklejonych żywicą syntetyczną i sprasowanych włókien drzewnych. Do niewątpliwych zalet należy jej niska cena oraz brak kierunku włókien jak w litej desce. Pilśnia jeżeli nie jest uszkodzona, nie wymaga również specjalnych przygotowań podłoża przed przystąpieniem do rycia. Bardzo dobrze się na niej szkicuje. Niestety posiada też sporo wad. Żywiczne spoiwo którym zlepione są włókna bardzo szybko tępi narzędzia które gdy tylko stracą ostrość zaczynają strzępić krawędzie cięcia. Trzeba bardzo uważać aby wszystkie nacięcia były dokładne ponieważ podczas cięcia zbierany materiał lubi pociągnąć za sobą materiał który ma pozostać. Ogólnie struktura pilśni jest dużo słabsza niż w drewnie i linoleum. Pilśnia pomimo braku wodoodporności bardzo dobrze przyjmuje i oddaje farbę. 

Na zdjęciu widać efekt pracy w płycie formatu A4 i grubości 8mm. Grubość taka spokojnie wystarczy na obustronne wykorzystanie. Tym razem pracowałem nad grafiką autorstwa Lorenzo Homara (1913-2004) portorykańskiego grafika.

POLSKA KRÓLOWA

W poprzednim poście drzeworyt kopiowałem na linorycie. Teraz czas skopiować linoryt na drzeworyt.

Na warsztat trafiła grafika mało znanej ilustratorki, Anieli (Leli) Pawlikowskiej (1901-1980).
Jest to jeden z dziesięciu linorytów opublikowanych w tece "Bogurodzica" z 1932 r. Cechą charakterystyczną tych kompozycji Maryjnych jest ich polski-ludowy detal. Kłosy w koronie, liście dębu i plastry miodu na szacie.

Właśnie z tymi plastrami totalnie sobie nie poradziłem. Oczywiście wprawne oko wyłapie jeszcze wiele znaczących błędów. Jednak i tak jestem w jakimś stopniu zadowolony, ponieważ jest to pierwszy raz w którym moja kopia jest zdecydowanie mniejsza (z napisem 18,5x15cm) od oryginału (41x35cm).

 Swoim zwyczajem pod pracą umieściłem sentencję.

DRZEWO ŻYCIA

W przypływie niepohamowanej potrzeby twórczej kreacji, postanowiłem spróbować swoich sił i skopiować (na linorycie) drzeworyt Władysława Skoczylasa "Ukrzyżowanie" z 1921 r. Niestety, nie udało mi się w pierwszym etapie znaleźć wymiarów oryginału, więc "zrobiłem po swojemu", czyli jaki akurat miałem kawałek pod ręką 27,5cm x 17cm. Dopiero gdy praca była skończona, znalazłem wymiary oryginału - 13,5cm x 8,6 cm. Po raz kolejny uświadomiłem sobie jaki jestem jeszcze "początkujący".

Patrząc na reprodukcje drzeworytów Skoczylasa zawsze byłem pełen podziwu, jednak dopiero kopiując jego dzieło zdałem sobie sprawę z jego mistrzostwa. Cały drzeworyt opiera się w zasadzie na prostych, cieniutkich liniach, które swoim cieniowaniem niczym Caravaggio tworzą obraz. Co najbardziej mnie zaskoczyło, że linii tych nie jest wcale dużo choć przy tym rozmiarze są i tak umiejscowione mistrzowsko. Do Skoczylasa to mi daleko jak z Piotrkowa do Władywostoku, ale moim zdaniem jak na poziom ludowo/amatorski, to i tak wykonałem dostateczną imitację.

Coraz częściej spotykam się z wykorzystaniem zdjęć z bloga na innych stronach. Aby móc w prosty sposób odróżnić swoją pracę od oryginału dodałem na dole sentencję, którą postanowiłem wykorzystać jeszcze na początku pracy nad linorytem.  

FORMA DO PIERNIKÓW I MARCEPANU II

 Kolejna drewniana forma cukiernicza wycięta w desce olchowej. Stanowi uzupełnienie do poprzedniej formy, ponieważ przedstawia herb królowej Bony Sforzy d'Aragona żony Zygmunta I Starego. 

  

 Podobnie jak poprzednim razem tworząc wzór inspirowałem się kaflem piecowym z zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.

TABLICZKA BRATA KUNZA OD WAGI

Tabliczka woskowa ozdobiona sceną wzorowaną na przedstawieniu z Die Hausbüchern der Nürnberger Zwölfbrüderstiftungen. Rysunek piórkiem datowany jest na ok.1425 r.

LATO W MUZEUM

Kolejne zlecenie muzealne. Tym razem miałem okazje przygotować dla Muzeum w Koszalinie zestaw dziesięciu prostych pojedynczych tabliczek woskowych oraz jednej potrójnej stylizowanej na "toruńską". Tabliczki zostaną wykorzystane podczas warsztatów dla dzieci "LATO W MUZEUM".
Wszystkich szczerze zachęcam do wzięcia udziału w ośmiu cyklach zajęć które rozpoczną się 26 czerwca i będą trwać do 18 sierpnia. Tabliczki to tylko jedna z wielu atrakcji które będą czekały na odwiedzających.

FORMA DO PIERNIKÓW I MARCEPANU

Pierwsze podejście do wykonania drewnianej formy cukierniczej. Muszę popracować jeszcze nad głębią przedstawienia. Drewniane matryce w cukiernictwie stosowane był od średniowiecza do czasów nam współczesnych. Forma wycięta w desce olchowej i zaimpregnowana pokostem lnianym.

  

Motyw orła to bardzo luźna interpretacja kafla piecowego z herbem króla Zygmunta I Starego który znajduje się w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. 

PIRACKIE PIONKI

Przy pracy nad pirackim wariantem gry w "pająka i muchy" poeksperymentowałem przy tworzeniu pionków. Plansza miała być maksymalnie uproszczona, bez zdobień. Pionki musiały nadać całości piracki nastrój. Na docięty na kształt krążka buczynowy pionek metodą transferu chemicznego przeniosłem wydruk z drukarki atramentowej. Metoda mało dokładna i część pionków nie wyszła, aczkolwiek w tym przypadku niedoskonałości były traktowane jako zaleta dodająca "klimatu". Pionki dla lepszego komfortu grania podkleiłem pianką która zapobiega ślizganiu się po planszy.

TABLICZKA XIV Z TORUNIA

Tworząc przez wiele lat tabliczki woskowe dla różnych odbiorców, najczęściej spotykałem się z pytaniem o wzór z dolnej okładki tabliczki XIV z zbioru Archiwum Państwowego w Toruniu.

Po dłuższym wahaniu postanowiłem w końcu wykonać tabliczkę stylizowaną właśnie z tym wzorem na obu okładkach. Inspirując się oryginałem, zdecydowałem się okleić skórą grzbiet (świadczą o tym zachowane fragmenty skóry, jak i wykonane pod nimi zarysowania krawędzi tabliczki, mające na celu wzmocnienie przyczepności kleju). Użyłem kleju skórnego, który, choć jest bardzo wrażliwy na wilgoć, odpowiada technice, w której wykonano oryginał.

Tabliczka składa się z trzech desek, gdzie każdą stronę podzielono (tak jak w oryginale) na dwa pola.

Zastosowałem podobny sposób wiązania tabliczek z tą różnicą, że zamiast dratwy użyłem bardziej wytrzymałego rzemienia. Skopiowałem także zamykanie na pasek z miejscem na kościany stilus.

DRUKOWANIE TKANIN - TEST MATRYCY

Znalazłem chwilę czasu, by móc sprawdzić, czy drewno olchowe będzie nadawało się na matrycę do drukowania wzorów na tkaninie. Poprzednia testowa matryca wykonana z osiki okazała się zbyt miękka i po kilkunastokrotnym użyciu wymagała ponownego podrzeźbienia. Wybór padł tym razem na materiał, który dość dobrze sprawdzał się podczas wykonywania drzeworytów. 

Postanowiłem wykonać większą (28x15 cm) od poprzedniej wersję matrycy zawierającą dziewięć powtórzeń wzoru. Popełniłem jednak drobny błąd, który (choć nie dyskwalifikuje całej pracy) stwarza pewien dyskomfort podczas odbijania. Wzory umieszczone są w trzech rzędach naprzemiennie, problem polega na tym, że przy odbijaniu kolejnego rzędu matrycę należy przesunąć o połowę motywu. A wystarczyło wyrzeźbić cztery rzędy, wtedy matryca startowałby zawsze z tego samego miejsca...

MATKA BOŻA ŚNIEŻNA OD DOMINIKANEK PIOTRKOWSKICH - DRZEWORYT

Następna grafika schodzi z warsztatu. Jak widać na powyższym obrazku trochę się już ich uzbierało.

To już czwarty drzeworyt z serii piotrkowskich przedstawień dewocyjnych.
Tym razem jest to wizerunek "Matki Bożej Śnieżnej" z Kościoła Akademickiego Panien Dominikanek p.w. Matki Bożej Śnieżnej w Piotrkowie Trybunalskim. 

Wycięty tak jak poprzednie w desce olchowej o wymiarze 30x20cm

 

oryginał w sukience / oryginał bez sukienki / szkic ARTPRUS / odbitka z drzeworytu

Ostateczny wygląd to kompilacja samego obrazu z nałożonymi koronami, oraz chmurek które są znakiem rozpoznawczym całej serii. W tym konkretnym wypadku postanowiłem wykonać bardziej ozdobną formę napisu, odstępując od klasycznych XIX w. prostych napisów których główną zaletą było to, że nie odwracały uwagi od samego przedstawienia.

PIRACKIE KOŚCI

Pirackiego zlecenia ciąg dalszy. Tym razem stworzyłem planszę do gry w "pirackie kości". Zasady gry są proste - gracze wrzucają na środek planszy ustaloną między sobą liczbę monet (każdy taką samą ilość). Następnie po kolei rzucają kośćmi, jeżeli wypadnie układ, który znajduje się po stronie pirackiej, muszą wrzucić na środek ustaloną wcześniej ilość monet (np. jedną lub dwie). Jeżeli wylosują układ po stronie marynarki, wtedy z środka zabierają ustaloną ilość monet. Gdy gracz wyrzuci dwie jedynki musi zapłacić trzy ustalone stawki, jednak gdy wyrzuci dwie szóstki zbiera całą pulę ze środka. Gra toczy się do momentu, aż zabraknie przeciwnikom monet.

KOŚCIELNY GUSTAV BECKER

W ramach współpracy z PRACOWNIA RENOWACJI MEBLI I KONSERWACJI ZEGARÓW "DWOREK" miałem okazję brać udział w pracach związanych z renowacją stojącego zegara należącego do parafii św. Floriana w Sulejowie. 

 Do pracowni zegar trafił w częściach noszących na ślady, po których można się domyślać, że prawdopodobnie się przewrócił lub przynajmniej spadł w nim mechanizm (niszcząc część pleców i podłogi). Następnie na długi czas trafił do nieogrzewanego, zawilgoconego składziku rupieci. Nogi w międzyczasie rozleciały się od wilgoci, a powłoki malarskie zaczęły się łuszczyć. Metalowe części mechanizmu, wag i wahadła pokryły się nieestetycznym nalotem.

 

Dębowa powierzchnia skrzyni, w oryginale zabejcowana na czarno, następnie zamalowana farbą olejną, miała, zgodnie z życzeniem zleceniodawcy, odzyskać swoje naturalne piękno i jednocześnie pasować do reszty umeblowania kościoła. Moim zadaniem było przygotowanie powierzchni polegające na zdjęciu starej farby i bejcy, sklejenie rozwarstwień forniru, następnie uzupełnienie ubytków, szpachlowanie i szlifowanie. Na koniec przygotowanie do politurowania przez olejowanie.

 

Najprzyjemniejszą częścią pracy było uzupełnienie brakujących rzeźbionych detali nóg i sklejenie ich w całość.

 

Dużo pracy i uwagi musiałem poświęcić złoconym detalom, które postanowiliśmy tylko delikatnie odczyścić, zachowując oryginalne złocenie. Niemało wysiłku włożyłem również w wypolerowanie mosiężnych elementów wag, wahadła i tarczy.

STEREM I OKRĘTEM

Podkolorowane tłoczenie (19x26 cm) w skórze świńskiej o tematyce marynistycznej.

ŚWIĘTY KRZYŻ PIOTRKOWSKI - DRZEWORYT

Z warsztatu schodzi kolejny drzeworyt, roboczo nazwany "krzyżem analfabetów" (olcha 34x22cm).

Czemu analfabetów? Inspiracją była XIX-wieczna grafika dewocyjna dotycząca wygasłego obecnie kultu Świętego Krzyża z kościoła farnego w Piotrkowie Trybunalskim. Rytownik, który wykonał tamtą matrycę, popełnił dość poważny błąd w napisie "Krzyżu" (zapomniał o "Z"). Co prawda udało mu się z niego w jakiś sposób wybrnąć, ale ślad tej omyłki jest jednak widoczny. Drugim analfabetą okazałem się ja - po wykonaniu odbitki zorientowałem się, że zjadłem ogonek "Ę" w "Święty".

XIX w. grafika / szkic ARTPRUS / odbitka z drzeworytu

Jeszcze jednej rzeczy nie zrobiłem (tym razem świadomie) - napisu "Titulus Crucis". Będzie on odręcznie nanoszony na każdą odbitkę. Niestety, nie byłbym w stanie wykonać w tej technice tak drobnego napisu.

POLSKA WALCZĄCA - DIORAMA

Jak co roku, w okolicach sierpnia myśli moje uciekają do wydarzeń związanych z Powstaniem Warszawskim. Przedziwnym zbiegiem okoliczności koleje losu tak się potoczyły, że czuję się silnie związany z niektórymi uczestnikami tamtych walk. Choć nigdy nie dane mi było ich spotkać, przynajmniej mogłem walczyć o zachowanie ich w pamięci. 

W tym roku poproszony zostałem o wykonanie dowolnej pracy o tej tematyce. Całość przedsięwzięcia, od pomysłu do wykonania, trwała tylko jedno popołudnie. 

Myśląc o Powstaniu, zawsze widzę gruzy spalonego miasta, okopcone cegły, a na nich symbol nadziei, 

znak kotwicy Polski Walczącej.

Nie będąc zwolennikiem graffitti i niszczenia elewacji, postanowiłem wykonać miniaturowy model ceglanej ściany, na której starałem się umieścić wierne odzwierciedlenie prawdziwej okupacyjnej kotwicy, która została namalowana przez oddziały dywersji na balustradzie bardzo znanej warszawskiej 

cukierni Lardellego ,a którą udało się sfotografować cichociemnemu Stefanowi Bałukowi.

MATKA BOŻA PIOTRKOWSKA - DRZEWORYT

Setny wpis postanowiłem uczcić wyjątkową pracą.

"Matka Boża Piotrkowska" to mój drugi z serii dużych drzeworytów z piotrkowskimi przedstawieniami dewocjonalnymi. Wyciąłem go z deski olchowej o wymiarach 34x22cm.

oryginał / szkic ARTPRUS / odbitka z drzeworytu

Cudowny obraz, na którym się wzorowałem, na co dzień znajduje się w klasztorze OO.Bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim.
W tym miejscu chciałbym podziękować o. Egidiuszowi Włodarczykowi za użyczenie dobrej jakości fotografii obrazu.
Oczywiście, co bardziej dociekliwi dostrzegą pewną "chmurkową" analogię do mojej wcześniejszej pracy, a która również nie jest zgodna z oryginałem. Efekt jest jak najbardziej zamierzony i będzie znakiem rozpoznawczym całej serii Maryjnych przedstawień. 

Na koniec jeszcze jedna mała ciekawostka. Miałem mało przyjemną przygodę podczas tworzenia tego drzeworytu. Z pośpiechu przy tworzeniu szkicu zapomniałem o odbiciu lustrzanym matrycy, dostrzegłem moją pomyłkę dopiero gdy większość elementów była już wycięta... Niestety musiałem Jezuska-mańkuta zheblować i zacząć całą pracę od nowa.
Per aspera ...

PIRACKI MASZT

Piracki maszt w pełnej krasie. 

W porównaniu do prawdziwego masztu jest miniaturką, ale i tak jego rozmiary robią wrażenie 

300cm wysokości i 135cm szerokości.

PIRACKIE MALOWANIE

Ahoj! Pierwszy etap pirackiej bandery zakończony. Kościotrup w rozmiarach ok. 140 x 100cm namalowany został farbami akrylowymi na bawełnianym materiale. Teraz musi poczekać na obszycie krawędzi i przygotowanie całego drzewca do obsadzenia.

EGLOMISE - CZYLI ZŁOCENIE SZYBY

W ramach szeroko zakrojonej współpracy z PRACOWNIĄ RENOWACJI MEBLI I KONSERWACJI ZEGARÓW "DWOREK" uczestniczyłem w pracach nad wykonaniem repliki XIX w. szyby do zegara.
Do pracowni trafił unikatowy mechanizm zegarowy z datownikiem ale bez zdobionej szyby, szczęśliwym trafem mieliśmy dostęp do oryginalnej szyby z innego zegara tego typu który cudem prawdziwym znajdował się akurat w warsztacie. A to naprawdę unikaty które trafiają się raz na kilkadziesiąt lat!!!

Na mnie wypadło zaplanowanie całego przedsięwzięcia, wybór techniki, materiałów, wykonanie szablonów odzwierciedlających oryginalne motywy oraz  ich wycięcie. Wszystko oczywiście w terminie na wczoraj.
Założenie było bardzo proste - złocenie na szablonie wyciętym na ploterze. Pierwszy etap to przerysowanie motywów w odpowiedniej skali, następnie zeskanowanie i zrobienie z nich grafiki wektorowej która trafi do maszyny wycinającej folię samoprzylepną. Niestety okazało się, że przygotowanie grafiki która spełniałaby wymogi obsługi plotera jest zbyt skomplikowane, pracochłonne i niestety nieopłacalne. Nie pozostało nic innego jak usiąść i cały ten wzór wyciąć ręcznie za pomocą skalpela na foli samoprzylepnej. 

Gdy wszystko było już wycięte sprawdziliśmy czy na pewno pasuje.
 

Początkowo było kilka koncepcji co do techniki złocenia, jednak ostatecznie zdecydowaliśmy się na przyklejenie szelagmetalu na mixtion i po dokonaniu drobnych korekt oraz dopracowaniu szczegółów całość zamalowaliśmy czarną farbą.

Jeszcze brakuje odrobiny subtelności, szczególnie przy bardzo drobnych elementach. Jednak trzeba przyznać, że jak na pierwszy raz zupełnie nową techniką i to przy tak wyśrubowanym terminie efekt jest bardziej niż zadowalający.